Zuiderzeetocht, Volendam/Marken, 40 km

Na afloop van deze tocht konden we niets meer, zelfs geen verslag meer schrijven. En ook anderhalve week later roepen de woorden "Volendam" en "Marken" nog steeds geen warme herinneringen op. Ik herinner me een slechte start, de dringende behoefte aan een toilet, het lopen in de achterhoede, de pijn en de kou.
En toch blijkt het menselijk brein dan weer op een wonderlijke manier te werken. Want ook herinner ik me de verkoelende werking van het wonderlijke groene spul uit dat kleine tasje van Bill, de onverwachte Dixie die ineens ergens om een hoek stond, de rust, een zwaan op een nest, de gesprekken en de zon. Het beeld van een dorpje dat heel in de verte opdoemde en waarvan we hoopten dat dat Marken NIET zou zijn, want het lag nog veel te ver weg. Pas na dik anderhalf uur in een koude wind langs het water gelopen te hebben, drong het tot ons door dat dat het toch wel MOEST zijn. Het leek maar niet dichterbij te komen...
En dan de opluchting van het bereiken van de haven. De pont naar Volendam in aantocht. Zitten, liggen, rust, voetmassage en koffie!
En als we dan eindelijk bij het eindpunt aankomen blijken we een uur te laat te zijn. De vrijwilligers zijn al naar huis, de finish vlag is verdwenen... Gelukkig hebben we tijdens de 4daagse meer tijd....